Vizuelna priča o iskustvu zaboravljanja, snimljena u zapuštenom socijalističkom lečilištu za decu u primorskom gradu Krvavica u Hrvatskoj.

Naslov je pozajmljen iz pesme jugoslovenskog revolucionarnog nadrealističkog pesnika Oskara Daviča, koja predstavlja pokušaj beleženja unutrašnjih slika koje su ostale bez muzike i zvučnosti. Pesnik priziva reči i pojmove koje zaborvlja jer pati od afazije.

Film „Snimak pejzaža bez predistorije” se posredno oslanja na Davičovu poeziju dovodeći je u vezu sa izgubljenom budućnošću jednog prizora na obali jadranskog mora. Epistolarni narativ nastao na osnovu dokumenata - razglednica sa letovanja - izgrađen je na ovom mestu i ispričan u repetitivnom vremenskom krugu. Krug, koji je svaki put novo oduzimanje u mediju beleženja, jeste zaboravljanje. Zaboravljanje se ne zaboravlja, već se želi pošto medijum snima (digitalno), komunicira (magnetno) i eksponira (analogno) ljudsku nemogućnost da sačuva sećanje i istoriju.